In welke mate de “verschraling” van het programma aanbod door vermindering van budget en personeelsbestand het gebruik van de online-media heeft bevorderd is moeilijk te zeggen, maar dat er een wisselwerking bestaat lijkt wel zeker. Het gevolg kan zijn dat sluipenderwijs ook de regionale identiteit wordt ondergraven.
Emoties zien en horen
De basis van die identiteit is immers “verbondenheid”. Wat in Groningen of Zambia gebeurt is emotioneel veel verder weg dan wat dichtbij, een paar straten of dorpen verderop, gebeurt. Over wat in Groningen of Zambia gebeurt willen wij misschien wel geïnformeerd worden. Maar over wat dichterbij gebeurt willen wij niet alleen de feiten, maar ook de emotie zien en horen wat anderen daarvan vinden. Daarbij is onze betrokkenheid groter. Dat is precies het terrein van de regionale en lokale omroep.
Ook voor online reportages nodig
Online is een extra en wellicht noodzakelijke toevoeging, maar voor die betrokkenheid wil je van andere mensen horen en zien wat zij ervan vinden. Die reportages moet je zelf kunnen maken en presenteren via alle media. Gebeurtenissen moeten niet alleen geregistreerd worden, maar ook becommentarieerd en als het kan vanuit verschillende invalshoeken. Dat levert nieuws en achtergronden. Die kun je wel online zetten, maar de reportages moeten wel eerst worden gemaakt.
Bedreiging
Als alles “snel” en “vluchtig” wordt zonder achtergronden, debat en emoties, verandert waarschijnlijk ook de behoefte aan informatie. Als de nieuws- en informatievoorziening via de traditionele media achterblijft en verschraalt, is de stap naar online snel gemaakt. Dan verdwijnt geleidelijk de regionale identiteit, de verbondenheid uit de media.
